Η γυναικεία μας ομάδα για άλλη μία φορά αντιμετώπισε, έναν δυνατό αντίπαλο έχοντας μόλις 9 αθλήτριες στο γήπεδο. Ανάμεσα στις εννέα αθλήτριες, είχαμε τρεις αθλήτριες οι οποίες μέχρι τελευταία στιγμή, δεν γνωρίζαμε αν θα ήταν σε θέση να συμμετάσχουν λόγω τραυματισμού.
Τα κορίτσια έσφιξαν τα δόντια και αγωνίστηκαν.
Δεν είναι η πρώτη φορά φέτος που τα κορίτσια του ΑΠΟΛΛΩΝ, δείχνουν να σκέφτονται πρώτα το εμείς και μετά το εγώ.
Σαν γηπεδούχοι, τυπικά, στη Μίκρα, λόγω της μεγάλης απεργίας των διαιτητών που έφερε τα πάνω κάτω στα προγράμματα των γηπέδων, φιλοξενήσαμε την ομάδα του Πανοράματος.
Με την ανοχή των διαιτητών χρειάστηκε να κάνουμε προσευχές, ώστε να μην έχουμε κάποιο σοβαρό τραυματισμό.
Μέχρι και το τελευταίο λεπτό του αγώνα οι διαιτητές είχαν διατηρήσει το δικαίωμα στις αθλήτριες του Πανοράματος να κάνουν σκληρά και αντιαθλητικά φάουλ και να έχουν την ανώτατη ποινή της κίτρινης κάρτας.
Αλλά το κερασάκι στην τούρτα δεν ήταν το γεγονός ότι μετά το τέλος του αγώνα, οι άνθρωποι του Πανοράματος δεν ήρθαν όπως συνηθίζεται να συγχαρούν τον χαμένο, αλλά επιπλέον μια αθλήτρια με το Νο 25 (δεν αναφέρουμε το όνομα γιατί απλά είναι ένα νούμερο για μας) μας εξύβρισε και φυσικά οι διαιτητές δεν έγραψαν τίποτα στο φύλλο αγώνα.
Πολλοί θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό και κάποια στιγμή το καταφέρνουν...
Αθλητισμό, όμως, κάποιοι δεν θα μπορέσουν να κάνουν ποτέ...
